به گزارش خبرنگار مهر، پسیانی در ابتدای نشست درباره نحوه شکل‌گیری نمایش "یک سمفونی ناکوک" گفت: "ما از دو سه ماه پیش با حضور اعضا گروه تئاتر بازی، دوستان جوان و هنرجوها کارگاهی بر مبنای سکوت، سکون و تمرکزهای ویژه برگزار کردیم. با اینکه من دوست نداشتم بیشتر از 15 نفر در کارگاه شرکت کنند، تعداد حاضران به 28 نفر رسید."
وی ادامه داد: "نگاه به "مرشد و مارگاریتا" نگاه به یک جوهر است نه یک قصه. در این رمان میخائیل بولگاکف نگاه به وقایع جادویی باعث می‌شود سیستمی تغییر پیدا کند و عشق اتفاق بیفتد. استفاده از گربه نیز در نمایش "یک سمفونی ناکوک" برمی‌گردد به علاقه شخصی من به گربه‌های تئاتر شهر. گربه با بازیگر سنخیتی فیزیکال داشته و در زبان بدن اشتراک دارند."
پسیانی افزود: "ما پایه کار را بر رمان "مرشد و مارگاریتا" گذاشتیم که پوریا آذربایجانی در این مقطع به گروه اضافه و قرار شد با حامد صفایی به صورت مشترک روی متن کار کنیم. اما صفایی ترجیح داد کار صدا و موسیقی را عهده‌دار شود. من و پوریا صحنه‌هایی از نمایش را نوشتیم که بر مبنای فکرها و اتودهای بچه‌ها بوده است."
کارگردان "یک سمفونی ناکوک" چهره سینمایی خود را علت حضور مخاطب در سالن نمایش ندانست و درباره ارتباط برقرار کردن مخاطب عام با حال و هوای طنز آن گفت: "به نظر من این چهره تئاتری من است که باعث پربیننده شدن کار شده؛ گرچه من به پربیننده بودن اهمیت نمی‌دهم. "یک سمفونی ناکوک" یک قصه دارد و برای اهالی تئاتر قابل درک است. زوایا و حجره‌هایی نیز در نمایش وجود دارد که خانواده تئاتر بیشتر با آن ارتباط برقرار می‌کنند."
وی خاطرنشان ساخت: "ما در این نمایش تعدادی تیپ داریم. من معتقدم این تئاتر یک تئاتر تجربی است و همیشه اصرار داشتم به تماشاگر چیزی ویژه از ذهنیت خود منتقل کنم. در ذهن تماشاگر عام و خاص افراد حاضر در نمایش تیپ هستند. اما من اصراری روی این قضیه ندارم و تماشاگر می‌تواند انتخاب کند که به عنوان مثال کارگردان موجود در داستان نمایش آتیلا پسیانی یا شخصی دیگر است."
پسیانی تصریح کرد: "نمایش در مورد اختلاف سلیقه‌هاست که البته وجودشان در جامعه هنری مفید است، زیرا نشان‌دهنده وجود پتانسیل و حرکت در هنر است. نمایش از تیپ‌هایی ساخته شده که برای مخاطب عام یک تیپ و نمونه قشری از جامعه هستند و برای مخاطب خاص مابه ازا پیدا می‌کند. این یک شوخی است که در همه جا قابل پیگیری است و من روی این شوخی اصرار داشتم، حتی بیشترین شوخی را با خودم در این نمایش انجام دادم."
پسیانی درباره عقیده برخی مخاطبان مبنی بر اینکه "یک سمفونی ناکوک" تسویه حساب شخصی یا اعتراض بوده، گفت: "من هرگز در پی انتقامجویی نبودم. یکی از دلایل این عقیده، تعبیر آنها از تئاتر است. یعنی قرار نیست تئاتر کاری مانند شوخی انجام دهد و باید تحولی عظیم به همراه داشته باشد. دسته‌ای دیگر هم هستند که به تئاتر به صورت منقبض نگاه می‌کنند و عده‌ای دیگر نیز جهت و آبشخور مشخص دارند."
کارگردان نمایش "یک سمفونی ناکوک" اظهار داشت: "من جزو کودکانی هستم که به دیدن تئاتر می‌روند و لذت می‌برند. من هنوز به صورت یک پسربچه یازده ساله به تئاتر نگاه می‌کنم. خیلی خوشحالم از اینکه یک کودک 50 ساله هستم و از تئاتر و تئاتر دیدن لذت می‌برم."
مدیر سابق کارگاه نمایش در پایان این نشست تأکید کرد: "تئاتر تجربی خود نوعی از تئاتر و کاری آزمایشگاهی است که باید روی آن ممارست و کشف و شهود اتفاق بیفتد. باید یک مرکز برای تئاتر تجربی حرفه‌ای وجود داشته باشد و بودجه مشخص به آن تعلق بگیرد. تئاتر تجربی در حال حاضر به یک تعارف در تئاتر ما تبدیل شده است. ما هنوز نمی‌دانیم بودن تئاتر تجربی حرفه‌ای باعث چه رونقی در تئاتر می‌شود و نبودش چه بحرانی را به همراه خواهد داشت."
نظر شما